آراد روی سکوی سوم جهانی

نویسنده

آزیتا حسین زاده

کمتر ورزشکاری است که بتواند بعد از یک مرحله مسابقات استانی این‌قدر آماده باشد که برای مسابقات جهانی انتخاب شود. آراد ملانوروزی دانش‌آموز کلاس پنجمی دبستان پاسداران آسمان در خیابان شهید برکپور و ساکن محله چهارچشمه است. او توانسته پله‌های ترقی در رشته رزمی کیوکوشین را چند تا یکی بالا برود و در کارنامه ورزشی‌اش در نخستین مسابقات جهانی، یعنی مسابقات بین‌المللی کومیته کیوکوشین پروفی ایران به مقام سوم دست یابد.

شکست آسان 2حریف و مجوز بازی‌های جهانی

یک‌سال و نیم پیش ورزش را شروع می‌کند. از همان آغاز هم سراغ کاراته سبک کوک‌سو‌ل‌وان می‌رود. پدر و مادرش هر دو ورزشکارند اما هیچ کدام رشته ورزشی او را انتخاب نکرده‌اند و توجیه او برای انتخاب این رشته ورزشی این است؛ «برای اینکه بتوانم در مواقع ضروری از خودم دفاع کنم.»

همان یک‌سال و نیم گذشته که ورزش کاراته را شروع می‌کند، دو ماه بعد برای شرکت در مسابقات استانی آماده است. مسابقات استانی در مشهد برگزار می‌شود و او این‌قدر خوب بازی می‌کند و دو حریفش را خیلی آسان شکست می‌دهد که مربی‌اش، استاد وحید محمد‌زاده، تشخیص می‌دهد او برای مسابقات جهانی آماده است و از آراد می‌خواهد حالا که مسابقات بین‌المللی قبل از مسابقات کشوری است، خودش را برای شرکت در این مسابقات که سطح بالاتری دارد محک بزند.

مربی برای اینکه او و بچه‌های دیگری که از مشهد برای مسابقات جهانی می‌روند موفق شوند، اردوهای کوهنوردی و مبارزه در فضای اردویی مهیا می‌کند و همین باعث می‌شود پاهای قوی‌تری نسبت به دیگر ورزشکاران مسابقات جهانی داشته باشند. خودش می‌گوید: در مسابقات استانی کوچ استاد ابراهیمیان بسیار کمکم کرد و زمانی که قرار بود حرکتی روی حریف بزنم، راهنمایی‌ام می‌کرد که باید حالا از کدام فنی که یاد دارم استفاده کنم اما در مسابقات جهانی کوچی در کار نبود و باید به تشخیص خودم مبارزه می‌کردم.

با ضربات پا، حریف تُرکَم شکست خورد

امسال در مسابقات جهانی 18کشور حضور داشتند و میزبان مسابقات تهران بود. آراد با ورزشکارانی که از دو کشور ترکیه و روسیه آمده‌ بودند مبارزه می‌کرد. می‌گوید: در مسابقات جهانی به‌خاطر همان تمرین‌های در کوه پاهایم خیلی قوی شده بود. مسابقه اول را که با حریف روس دادم و باختم، بعد با حریفی که از ترکیه بود مسابقه دادم.

او سنگین بود و قوی، ولی ضعفش این بود که دست کار بود. مُشتی بود که نثار دنده‌های من می‌کرد و برای چرخش‌های زیادی که در حرکاتش داشت نمی‌توانستم از پاهایم استفاده کنم. اما تسلیم نشدم و با سختی با ضربات پا شکستش دادم.

می‌خواهم مربی شوم

آراد دوست دارد مربی ورزش شود. او می‌گوید: مربی ورزش‌شدن، هم هدف تحصیلم است، هم هدف ورزشم. من عشق زیادی به یاد دادن حرفه کاراته و کیوکوشین دارم برای اینکه دوست دارم همه بتوانند از خودشان در برابر زور دفاع کنند و هیچ‌کس جرئت نداشته باشد مظلوم‌ها را اذیت کند. خیلی دوست دارم در مدرسه زنگ ورزش مربی اجازه دهد کیوکوشین را به بچه‌ها یاد دهم یا اینکه در محله‌مان بتوانم به بچه‌هایی که در همسایگی ما هستند دفاع از خودشان را آموزش بدهم.

لینک کوتاه